گاهي اوقات خيال بعضي ها ناخودآگاه لبخند روي لبهامون مياره...

دوست دارم اين خيال هاي گاه و بي گاه را و آن بعضي ها را...

من و تو ميدانيم کز پي تقديري حکمتي مي ايد.................. من من و فرسايش دل...... تو تو تصميم مکان........... ما و تقديديرو زمان......... چه شود اخر دلتنگيها خدا ميداند پس همه ما تنهاييم نه فقط اهل آبادي

اين چه ابادي که توش آدم نيست

آره! راست ميگه!

...

...

...

کاشکي منم يه آبادي داشتم مثه اين آبادي.ميرفتم توش تا کسي رو نبينم.تنهاي تنها باشم.

آدمها آنقدر زود عوض مي شوند ...
آنقدر زود که تو فرصت نمي کني به ساعتت نگاهي بيندازي ...
و ببيني چند دقيقه بين دوستي ها تا دشمني ها فاصله افتاده است